TOPSPORTER VALENTIN VERGA

Op 18-jarige leeftijd werd Valentin Verga topsporter in de hockey. Wanneer hij deelneemt aan de Olympische Spelen in Londen, opent zich een nieuwe wereld voor hem. Niet alleen strijdt hij samen met zijn team voor de winst, maar ze zitten 's avonds letterlijk met de hele wereld aan tafel. Hij hoort tientallen talen, ontmoet verschillende culturen en er wordt met zorg voor iedereen gekookt, zonder enige vorm van uitsluiting of discriminatie. Dat is zo veelzeggend, dat is respect!Valentin deelt met de leerlingen verschillende ervaringen en anekdotes over hoe hij opgroeide in de sportwereld, waar respect het fundament vormt. Want doordat je ouders je naar het veld brengen, je coach kritisch is en de scheidsrechter en de tegenstanders komen opdagen, kun jij je passie uitoefenen.

BURGEMEESTER AHMED MARCOUCH

Respect hoeft niet gecompliceerd of groots te zijn. Een glimlach delen in huis, elkaar begroeten. Zo geven we elkaar het gevoel dat we elkaar zien. Het kost geen geld of tijd.

GASTSPREKER PING BAAS

Ping Baas deelt met de jongeren over haar eigen jeugd in China. Dit doet ze met de boodschap: wederzijds respect is niet overal vanzelfsprekend. Tijdens haar tijd op zowel de basis- als middelbare school was wederzijds respect namelijk ver te zoeken. Ze vertelt een indrukwekkend verhaal met een aantal schurende elementen, zoals hoe leerlingen hun leraren konden beledigen en het verraad in families met zware gevolgen. Een pittig verhaal dat ons doet beseffen dat respect en vrijheid waarden zijn om te beschermen en te bewaken. Dat doen we samen!

GASTSPREKER JACK VAN PRAAG

Als 7-jarige Joodse jongen staat Jack voor de schoolpoort wanneer hij ziet hoe een jongen door een groep wordt opgejaagd. De volgende dag is het zijn beurt… Dit markeert het begin van een schoolperiode met uitsluiting: opgelucht zijn als de pauze voorbij is, net als zijn zus niet mee mogen langs de klassen op verjaardagen, en vernederingen door de docent wanneer hij in de vijfde klas zit. In de zesde klas krijgt Jack van diezelfde leraar te horen dat hij beter naar bijzonder onderwijs kan gaan, omdat hij ‘te dom zou zijn om te leren’. Jack wisselt van school en staat opnieuw voor een schoolpoort. Dit keer wordt hij benaderd door twee meisjes: ‘Jij bent toch de nieuwe leerling? Heb je zin om mee te spelen?’. Jack schrikt en zegt “Ja, maar ik ben Joods…”. Waarop het meisje wegwuivend reageert en zegt “Nou en! Ik ben Hellen. Ga je mee?”

Jack's persoonlijke verhaal gaat over identiteit—zijn eigen en die van anderen. Het is een zoektocht naar de vraag: waar begint en eindigt mijn rol? Zijn ervaring leert ons dat respect geven kan leiden tot verzachting en in zijn woorden: ‘er toch nog iets van je terecht kan komen’.